Ümmü Seleme Validemiz hicretini şöyle anlatmıştır:
''Kocam Ebu Seleme, Medineyi Münevvereye hicret için hazırlık yaptı, benide de oğlumla beraber bir deveye bindirdi.
Yola çıktık. O, deveyi yularından tutup çekiyordu. Bu esnada benim sülalemden olan Mugire Oğullarının erkekleri bizi görünce yolumuzu kestiler. Devenin yularını elinden alarak beni ve oğlumu yanlarında alıkoydular. Onların böyle yaptığını gören kocamın sülalesi, Abdülesed oğulları da ; Bizden olan bir çocuğu yalnız başına anasının yanında bırakmayız . Çünkü siz onun annesini kocasından ayırdınız, deyip oğlum Selemeyi çekiştirerek elimden aldılar ve kendi kabilelerine götürdüler.
Benide De sülalemden Muğire oğulları alıkoydu. Kocam Ebu Seleme ise kendi başına yola koyulup Medineyi Münevvere Ye ulaştı. Böylece hem çocuğumdan hemde kocamdan ayrı kalmış oldum. Ben, bir sene boyunca her sabah ebtah tepesine çıkar, akşama kadar gözyaşı döker, ailem için ağlardım. Bir gün amca oğullarımdan birisi benim bu halime acıyarak sülaleme: Kocasından ve oğlundan ayırdığınız şu garip kadına merhamet edin de hicretine izin verin, dedi.
Onlarda nihayet bana izin verdiler. Abdülesed oğulları da oğlumu bana geri verdiler. Oğlumu da yanıma alarak bir deveye binip Medineyi Münevvereye hicret ettim. Ümmü Seleme, kocası Ebu Seleme bin Abdülesed hicretin dördüncü yılında vefat edince, dört çocuğu ile birlikte dul kalmıştı. Peygamber sav Efendimiz de onu nikahladılar. Ümmü Seleme Peygamber Efendimizin Muhtereme hanımlarından oldu.
Ümmü Seleme, okuma bilir, yazı yazmayı bilmezdi. Fıkıh; dinin hükümlerini en iy bilen hanım sahabelerden biri idi. 378 hadis rivayet etmiştir.
Hadis: Peygamber sav efendimiz şöyle buyurdular: '' Muhakkak bu ümmetten ilk kaldırılacak olan şey haya ve emanete riayettir. Öyleyse siz Allahu Tealadan bu ikisini haya ve emaneti isteyiniz.''
Peygamber sav Efendimiz şöyle buyurmuştur: Kim bütün dertlerini bırakıp bir tek dert-yalnız ahiret derdi haline getirirse onun dünyevi sıkıntılarını gidermeye Allahu Teala kafi gelir. (İbn. Mace)
Peygamber sav Efendimiz şöyle buyurmuştur:Hiçbir kimse kendi elinin emeğiyle kazanarak yediğinden daha hayırlı bir lokma yememiştir. Davud as da ancak kendi eliyle kazandığından yerdi.Resulullah sav Efendimiz buyurdular: '' Aranızda iki sarhoşluk; Cehalet sarhoşluğu ve dünyada rahat yaşama arzusunun sarhoşluğu ortaya çıkmadıkça siz hiç şüphesiz Rabbiniz tarafından bir beyyine Kitap ve sünnet üzerine olursunuz. (Mesned)
