Gazeteciliğe ilk başladığım yıllardı.
Büyük ağabeyim Mahmut Öncü o zamanki AP Silivri ile teşkilatındaydı.
Demirel"le de yakın teması vardı.
YaniBABA"yı tanıyordu.
Bu yakınlığın bana,
Hayatımın sonuna kadar unutamayacağım bir faydası oldu.
Bir seçim dönemiydi.
Sanırım Demirel memleketini yanı Isparta"da seçim gezisindeydi.
Ben de onu takip ediyordum.
Gezi sırasında basın danışmanından "ÖZEL RÖPORTAJ" talebinde bulundum.
Bir gün sonra cevap geldi,
Demirel yani BABA beni sabah kahvaltısında bekliyordu.
Heyecanlanmıştım.
Üniversiteyi yeni bitirmiş, meslekte ilk yılımdı,
Ve koskoca Demirel"in karşına geçip soru soracaktım.
Buluşmaya giderken ayaklarımın titremediğini söylesem yalan olmaz.
Kahvaltı masasında iri yarı Demirel gözümde daha da devleşmişti.
Balı yemek kaşığı ile yiyor,
Peynirleri ekmek lokması olarak ağzına atıyordu.
Bilekleri pehlivan bileği gibiydi.
Kahvaltı masası klasik bir köy kahvaltısıydı.
Peynir, tereyağı, zeytin, yumurta, bal, reçel ve çay.
Bana dönerek nazikçe;
"Hoş geldin ÖNCÜ otur bakalım" dedi.
Sonra da beni daha da şaşırtan sözler söyledi;
"Ağabeyin iyi dostum olur, sen de bizim evladımızsın,
Rahat ol.".dedi.
Belli ki beni araştırmıştı.
Ve ekledi;
"Şimdi sen soru hazırlamakta da zorlanmışsındır!
Kâğıdı kalemi eline al. Ben sana, bana soracağın soruları yazdıracağım" dedi.
Evet, dostlar Demirel bana o gün 15 soru yazdırdı.
Öyle bu günkü gibi YALAKA türde sorular değildi.
BABA sorulardı.
Sonra da bana dönerek;
"Şimdi o yazdırdığım soruları bana tek tek sor" dedi.
Ve sorduğum soruların, cevapları,
Üç gün Tercüman Gazetesinde manşet olmuştu.
İşte dostlar Demirel böyle bir adamdı.
Basit bir eleştiri yazısı yazdığı için gazetecileri zindana attırmıyor,
Aksine onlara, haber konusunda yardımcı bile oluyordu.
X
Yine bir seçim dönemi idi.
Ege Bölgesi'nde Demirel'i izleyecektim.
Siyasetin bir duayeni ile meydanları dolaşmak hem keyifli hem de öğreticiydi.
Pek çok yer gezdik.
Otobüs ile ilçelerden birine giriş yaptık.
Halk çıldırmış gibiydi.
"Baba"ya merhaba demek.
Eline dokunmak.
Göz temasına girmek için,
Otobüsün etrafında koşuşturuyordu.
Yolda yağmur çiselemeye başladı.
Yaşlılardan biri;
"Rahmet yağıyor… Ürünler için iyi oldu." dedi.
Yanındaki;
"Bu rahmet, Demirel'in bereketi" diye cevap verdi.
Yaşlı adam arkadaşına döndü;
" Demirel'i alacaksın yanına, nerede yağmursuz kalan, kurak bölge var.
Halk yağmur duasına çıkmış. Götüreceksin oraya…
Hemen rahmet yağacak, bereket gelecek" dedi.
Yaşlı adam, oldukça samimiydi.
Siyaset için değil, Demirel'e inandığı için konuşuyordu.
Ve " Baba"nın gittiği her yere bereket götüreceğine yürekten inanıyordu.
Demirel özel insandı.
Daha doğrusu Demirel ile birlikte olmak özeldi,
Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun.
