Ebedi mavilikler içinde,
Bir çift maviye hasretiz.
O mavi,
Güneşten sıcak.
Okyanuslardan derin.
Öyle bir ışık ki;
82 yıldır sönmedi.
Göremeyenlerin gözünü kör ederek,
Aydınlatmaya devam ediyor.
Ve edecek.

Saat; 09.05 i gösterdiğinde.
Ülke hüzne boğuldu.
Trafik durdu.
Araçlardan inenler,
Nemli gözlerini kısarak,
Sireni beklediler.

Kulakları tırmalayan siren sesi ile
Caddeler titredi.
Araçların kornaları,
Sirene eşlik etti.
Bir kamyon şoförü direksiyondan inmedi,
Kornaya basmak için.
Korna sesleri,
Siren sesini bastırdı.
Caddelerden,
Açık pencerelerden evlere yayılan siren ve korna sesleri,
Yüreklerdeki isyanın sesiydi.

Yüreklere,
Beyinlere kazınan,
Bir çift mavi göz...
Huzur veriyor.
Güven veriyor.

 

Sirenler sustu.
Bir dakika değil,
Yaşadıkça,
Hatırlayacağız.
Unutturmak isteyenlere,
İnat unutmayacağız.
Unutturmayacağız.
Çünkü o;
Başbuğ Alparslan Türkeş’in dediği gibi bizim;
“Sarı saçlı mavi gözlü bozkurdumuzdur”.
Huzur içinde uyu ATAM.