İçimde bir boşluk var; giderek büyüyor da büyüyor!

Benliğimi kaplayıp, bedenimi de aşıp, beni yutacak neredeyse; o boşluk dolmuyor.

Geçen sene tam da bugün gelen kara haberin açtığı bir boşluk bu; yüreğim hala kan ağlıyor.

Taki Doğan öleli bir yıl oldu bugün; 365 gündür içim yanıyor!

1963 doğumluyum. Çok ölüm gördüm. Öbür taraftaki tanıdıklarım bu taraftakileri çoktan geçti. Ama içlerinde öyleleri var ki; hele de Taki abi... Hiç inanasım gelmiyor.

Tam bir yıldır... Ankara'ya gitmeye korkuyorum ben!

Gidersem eğer orada olmayacak ya; bu gerçeğin suratımın ortasına bir yumruk gibi ineceğini biliyorum.

Tam bir yıldır... Ankara'dan bir dostumu aramaktan çekiniyorum. "Ankara" deyince aklıma Taki abi geliyor ya, yokluğunu bir kez daha kalbime saplanan bir ok gibi hissediyorum.

Tam bir yıldır...

En sıkıntılı anımda medet umduğum...

Dertlerimi unutturan...

Dara düştüğüm anlarda "Nasıl olsa Ankara'da Taki abim var, bunu da çözer" dediğim Taki abim yok ya...

Kahroluyorum!

Dünyanın en güzel kahkahasını atan atan adamın sesini duyamayacağımı bildiğim için... Yanıyorum!

Erkenden aramızdan aldığı için şu yalan dünyaya bin sitem yolluyorum.

Bir yandan da düşününce... Yine de teşekkür ediyorum yalan dünyaya... Beni Taki abimle tanıştırdın, en sevdiklerinden biri yaptın ya... Teselli buluyorum.

Bu dünyada yok, öbür dünyada artık; bu açıdan da rahatlıyorum.

Çünkü o öldüğünden beri ölümden de korkmuyorum artık ben.

Nasıl olsa orada Taki abim var ya; yine o güzel kahkahasıyla beni karşılayacağını biliyorum.

Eşi Deniz Doğan, oğlu Yılda Doğan ve kardeşi Atilla Doğan'ın bir duyurusunu okuyorum:

"Değerli aile büyüğümüz duayen gazeteci Taki Doğan aramızdan ayrılışının birinci yılında sevgi, saygı, özlem ve rahmetle anıyoruz. Ülkemizin içinde bulunduğu salgın nedeniyle kabri başında maalesef anma töreni düzenlenmeyecektir. Sevenlerine duyurulur."

Aklıma Cahit Sıtkı Tarancı'nın şiiri geliyor; mırıldanıyorum:

"Kabrime çiçek getirenlere gülerim
Gafil kişilermiş şu insanlar vesselâm
Bilmezler ki, bu kabirle yoktur alâkam
Ben o çiçeklerdeyim, ben o çiçeklerim!"

Şimdi bunları yazdım diye bulutların üzerinden bir yerlerden bakıyorsun bana... "Gürel evladım ne gerek var bunlara, abartma" diyorsun; biliyorum ama...

Sensizliğin ne demek olduğunu sen bilir misin ki Taki abi? Maalesef ben biliyorum, seni bir kez daha sevgi, saygı, özlem ve rahmetle anıyorum.