Milli sporcu, serbest dalışçı Fatma Uruk, dünya rekoru denemesi için Meksika'ya gitmişti.
Ancak koronavirüs engeline takılan Uruk, geri de dönemedi.
23 Nisan'da dalış yapmayı planladığını, olmaması durumunda 19 Mayıs'a kalacağını belirten Fatma Uruk, şunları söyledi:
- Ben iyiyim, tek endişem Türkiye. Türkiye’deki gidişat, ailem ve sevdiklerim. Kendimi açıkçası daha az düşünüyorum. Türkiye’dekilere moral veriyorum yeri geliyor. Ben buradayım. Bu enerjiyle, bu hayalin verdiği güçle bir şekilde burada daha uzun kalmanın yolunu bulacağım.
- Bu salgına talihsiz dönemde yakalananlardanım. Bir süredir dünya rekoru denemem için antrenman yapmakta olduğum Meksika’dayım. Buraya mart ayının başında gelmiştim. Amacım rekor denemesini 23 Nisan’da yapıp, hayata benim gibi spor ile tutunan çocuklara kendi çocukluk hayalimi gerçekleştirerek cesaret vermekti.
- Fakat ne yazık ki geldikten bir hafta sonra dalış yaptığımız yerlere ulaşma imkanımız kalmadı. Resmi görevliler ve Türkiye’den bana destek olacak arkadaşlarım gelemediler. Ben de burada kaldım.
- Size şu anda Valladolid’deki karantina evimden sesleniyorum. Buradaki koşullar ve gidişattan bahsedersem neden dönemediğim daha iyi anlaşılacaktır. Öncelikle çok turistik bir yerdeyiz.
- Ocak ayından beri buraya Çin dahil hiçbir ülkeden uçuş yasağı gelmedi. Ben buraya maskeyle geldiğimde arkadaşlarım boşuna endişelendiğimi söylüyorlardı. Etrafımda her şey normal seyrederken ben de kendimi paranoyak gibi hissetmeye başladım. Henüz vaka da yoktu. Bekleyip gidişatı görmek istedim. Fakat 18 Mart itibarıyla aynı evde olduğum arkadaşlarımdan birinin olduğunu bilmesek de hastalandı ve kısa sürede bir değişim başladı. Sokağa çıkma yasağı olmasa bile korktuk, doğrusunu söylemek gerekirse. Kendi kendimize tedbir almaya başladık.
- Ciğerleriyle ilgili sıkıntı yaşamak nefes tutan bir sporcu için gerçekten çok korkutucu. Sağlık nedeniyle daha önce 1 kere sporu bırakmak zorunda kaldım. Kronik vertigom var. Virüsün bu kadar yaygın olduğu bir dönemde yolcuğu açıkçası göze alamadım.
- Maddiyat, sağlık ve hayatımı adadığım hayalimin arasında sıkıştım. Rekor denemelerinde masraflar bireysel olarak sporcunun kendisine ait. Ben de kendi imkanlarımla minimum sayıda insanla altından kalkabileceğim bir organizasyon yapmıştım.
- Şu anda kimse benim kaldığım yerde bu koşullarda kalmayı istemez. Ben de istemezdim. Örneğin dün, polis kontrolünden geçip markete gidemedik. Çünkü, adresimi kaydettirmem gerekiyor. Şimdi bunu çözmeye çalışıyorum. Bunun gibi daha birçok zorluk çıkıyor. Ancak bunları da halledecek gücü ve enerjiyi bulabiliyorum kendimde.
- Güvenlik nedeniyle korkuyordum ama bunu da aştım. Çünkü neden burada olduğumu biliyorum. En azından bir ihtimal var, bunun için buradayım ben. Bunu bekliyorum. Her şeyden öte insanların öldüğü ve çaresiz kaldığı günlerde gerçekten sızlanmaya şikayet etmeye hakkım olmadığımı düşünüyorum.
- Ben iyiyim, tek endişem Türkiye, Türkiye’deki gidişat, ailem ve sevdiklerim. Kendimi açıkçası daha az düşünüyorum. Türkiye’dekilere moral veriyorum yeri geliyor. Ben buradayım. Bu enerjiyle, bu hayalin verdiği güçle bir şekilde burada daha uzun kalmanın yolunu bulacağım.
- Denize gidemiyorum ama, İspanyolca öğrenmeye başladım. Güvenlik nedeniyle öğrenmekte zorundayım. Etrafımda İngilizce konuşan insan yok. Ben eminim ki bu günler bitecek ve buradan çok güzel haberlerle, bu rekoru sağlıklı bir şekilde kırıp, sağlıklı günlerin müjdesini vererek Türkiye’ye döneceğim.
