Bu Vatan Bölünmez...
Avrupalılar yine rahat durmuyor. Akıttıkları Müslüman kanına birtürlü doymuyor. Müslüman ülkelerin kaynaklarını yediler, doymadılar.
Irakta taş üstüne taş bırakmadılar, insanlarını katlettiler, müzelerini soydular, arkada milyonlarca dul yetim bırakarak, çekip gittiler.
Bugün Suriyede yüzbinlerce müslümanın kanı akıtıldı ve halende akıtılmağa devam ediyorlar.
Allah aşkına bugün Suriyede Mısırda akıtılan müslüman kanı, Avrupanın herhangi bir ülkesinde akıtılsaydı Birleşmiş Milletler, bu kadar vurdumduymaz olurlarmıydı..!
Birde emredici olmuşlar; ''Efendim benden başkasından silah füze alamazsın...''
Gidişatlar bizlere endişe vermeğe başladı.
Yavaş yavaş sırada; İran ve Türkiye var.
ALLAH'IN İZNİ İLE BU VATAN-I BÖLDÜRMEYİZ
Her bir karış toprağı şehitlerimizin kanı ile yoğrulan vatanımız, bizim namusumuzdur.
İcab ederse kanımızın son damlasına kadar bu vatanımızın bölünmesine müsade etmeyiz.
Bunun örnekleri, Türk tarihinde var.
Bayezidi Veli, iki devlet kuralım diyen kardeşine şu cevabı vermişti...!
''Kardeşim, vatan ümmetin malıdır.
Devlet, gücünü kaybeder. Neticede güçsüz beyliklere döneriz.
Bu büyük bir vebal olur.
''Gövdem ikiye bölünür, ümmet toprağı bölünmez!.'' diyerek, bu teklifi reddetti.
(Bayezidi Vel-i...)
Bizimde gövdemiz ikiye bölünür ama; ''TÜRK Vatanı'nın bir karışını dahi böldürmeyiz.''
***
Tarihte; ilmi, takvası, merhameti, vakarı ve hilmi ile meşhur olan Bayezid-i Veli, ulema ve evliya'ya çok hürmet gösterirdi.
O'nun bu istikamette kullandığı hususi bir bütçesi vardı. Bununla ilim ve irfan erbabını eser vermeye teşvik ederdi. Sultan'ın bu himayesi, İstanbul'u bir ulema meşheri haline getirdi.
***
Son Gırnata hükümdarı olan Ebu Abdullah, düşmanlara teslim ettiği memleketinden annesiyle birlikte uzaklaşırken, Padul tepesinde durarak,
son kez, Gırnata'ya bakmış, alevler içinde yanan bu inci gibi İslam yurdunu ve İslam san'atının harikası olan el-Hamra sarayını seyrederken, gayr-i ihtiyarı iç çekerek, hıçkırıklarla ağlamaya başlamıştı.
Onun bu hali üzerine annesi de, çatık kaşlarla şu tarihi cevabı vermişti:
''....Ağla ey gafil, ağla! Erkekler gibi muhafaza edemediğin şu mübarek yurdun için şimdi kadınlar gibi ağla!..''
Şu hadise münasebetiyle bu tarihten sonra o tepe ''Arab'ın son ahı'' ya da; ''Arab'ın ah tepesi'' manasında bir isimle yad edilir olmuştur.
***
Vatan Sevgisi:
İnsanoğlu, yaratılışı ve tabiatı gereği, üzerinde yaşadığı toprağı, yurt tuttuğu mekanı, vatanını sever. Vatan, sevgisi en asil sevgilerden birisidir.
Vatan mefhumu bütün canlılarda mevcuttur.
İnsan, doğup büyüdüğü, emek verip çabaladığı, alıştığı yerlerden kolay kolay ayrılmak istemez.. İslamın ilk yıllarında müşriklerin zulmünden kaçarak hicret eden Müslümanların Mekke'den ayrılmaları zoruna gitmişti.
Peygamber Efendimiz (SAV.) doğup büyüdüğü Mekke için; ''Allah'a yemin ederim ki sen, yeryüzünün en hayırlı ve Allah katında en sevimli yerisin.
Eğer kavmim tarafından çıkarılmamış olsaydım, senden ayrılmazdım...'' buyurarak, vatan sevgisini dile getirmiştir.
Ecdadımız, üzerinde yaşadığımız bu toprakları Allah rızası için İslama açarak, bizlere cennet gibi bir vatan emanet etmişlerdir.
İnsanımızın güzel ve temiz yaşaması için, hakka riayet ederek, hür yaşaması için bu emaneti korumak, bu vatanı sevmek ve bu vatana sahip çıkmak hepimizin namus borcudur.
