Ağaoğlu neyin peşinde?

2018-19 futbol sezonu “Trabzonspor için çok verimli geçti” desek sanırım abartmış olmayız. Bordo mavililer Türk futboluna kazandırdığı gençlerle dikkat çekerken, Süper Lig’de oynadığı futbol ile de alkışlandı. Tüm bunların yanı sıra 3 yıl aradan sonra da Avrupa vizesi aldı ve tüm bunları kaynaklarını en ekonomik kullanan takım özelliğiyle elde etti. Tabi bunda zorunlu transfer yasağı etkili oldu. Harcamaların minimuma indirildiği, futbolcu ödemeleri yarıya yarıya azaltıldığı halde, Ahmet Ağaoğlu ve ekibinin görevde iki yılı dolmadan 400 milyonun üzerinde bir ödeme yapması kulübün içinde bulunduğu ekonomik tablonun vahim durumunu gösteriyor. Bütün bunlara rağmen borç miktarı hala daha bir milyar lira üzeriyle ifade ediliyor. Fırlayan döviz ise kayıp kaçak elektrik sayacı gibi!

Alt yapıdan gelen gençlerin bordo mavili takıma daha borcunu ödemeden satış listesinde isimlerinin telaffuz edilmesi düşündürücü. Başkan Ahmet Ağaoğlu menajer gibi çalışıyor! Ekranlarda sürekli, Yusuf Yazıcı ve Abdulkadir Ömür’ü ya satıyor ya da emlakçı gibi bir fiyat biçiyor! Bu neyin nesidir? Yetmedi, maç öncesi ve sonrasında, “Yusuf Yazıcı’yı ve Abdulkadir Ömür’ü bilmem hangi takımın scout ekibi canlı izledi. Bilmem hangi takımın ekibi banttan izledi” açıklamaları yapıyor. Kızı evlendirmek için düğün düğün dolaştırıp görücüye çıkaran bazı anneler gibi! Buna ne gerek var? Futbolunu oynasınlar. Kendilerini geliştirsinler. Olgunlaşan hiçbir meyve dalında kalmaz! Bu oyuncular için de tablo aynı. Kendilerini geliştirdiklerinde müşteriler sıraya girer. Rekabet ise kaliteyi ve parayı zaten getirir. İmam-cemaat misali. Başkan Ağaoğlu bunu yaparsa cemaat boş durmaz. Televizyonların yorumcuları da bu delikanlıları alıp satmaya devam eder. Bu durum çocukları aşağı çeker. Futbollarını büyütmez. Alt yapıdan gelecek gençler de Trabzonspor’u diğer Anadolu takımları gibi sadece “sıçrama tahtası” olarak görürler.

Trabzonspor’dan Yusuf Yazıcı ve Abdulkadir Ömür’ü çekip alsanız geriye fazla bir şey kalmaz. Parayı bulup kredi faizlerini ödersiniz. Borç yerinde sayar takım erir. Şunu asla unutmayın, bu takımın futbol yüzü ve sempatik yüzü Yusuf Yazıcı ve Abdulkadir Ömür’dür. Abdulkadir Parmak, Uğurcan, Hüseyin de. Şu aşamada ikisini çıkarırsanız geriye kaymağı alınmış yoğurt kalır. Çocukların aklından takımda misafirsiniz düşüncesini çıkarmak lazım..

Fotoğrafın görünen yüzü!

ALT yapısı ile övünen Trabzonspor’da tablo hiç de fotoğrafta göründüğü gibi değil. Bordo mavililerin pilot takımını üç başkan 5 yılda amatöre düşürerek tarih yazdı. Sadri Şener’in PTT 1.ligde bıraktığı takım İbrahim Hacıosmanoğlu ile erimeye başladı. Muharrem Usta ile düşüş ivme kazanıp Ahmet Ağaoğlu ile amatöre noktayı koydu. Süper lig düzeyinde tesisleri olan bir takımın amatöre düşürülmesi beceriksizlik mi, yoksa eş dost akraba katılımının bir sonucu mudur? Bu kadar konfora sahip bir takımın küme düşmesi akıl alır gibi değil. Ofspor kıt kanaat imkanları ile ligde kalmayı zor da olsa başardı. Yomraspor kapı kapı yardım isteyerek hayatını idame ettirdi. Ligde kaldı. Sezonun en karlısı ve alkışı alan takımı Hekimoğlu Trabzon oldu. Bir yandan tesisleşme diğer yandan takıma yapılan yatırımla ilk yılında 2.lige çıkmayı başardı. 3.ligde 5 bine yakın taraftarı olan nadir takımlardan birisi. Başkan Celil Hekimoğlu’nun ilginç projeleri var. Trabzonspor yönetiminin ego yapmadan şimdiden dirsek temasına geçmesinde fayda var. Kazanan Trabzon futbolu olur..

Spor medyası ve taraftar da küme düştü!

SPOR Toto Süper Lig’de yılın en iyilerine verilen “Futbolun Süperleri” ödülleri belli oldu. Spor basının ne kadar adil olduğunu bir kez daha gördük! Ya da başka bir deyimle spor izleyicisinin ne kadar objektif davrandığını! Avrupa basınında en çok adı yazılıp çizilen Yusuf Yazıcı ve Abdulkadir Ömür yer almadı. Dorukhan’ın öne çıkması taraftar gücüdür. Trabzonspor taraftarı Yusuf ve Abdulkadir arasında bölünürken aradan Dorukhan’ın çıktığı kesindir. Kümede kalma savaşı veren Fenerbahçe’den oyuncunun yer aldığı süperlerde Galatasaray ve Trabzonspor’dan oyuncunun bulunmaması spor basının ve taraftarının adil olmadığının net bir göstergesidir