Servetine Güvenme...
İnsanoğlunun başına gelen en büyük felaketler, en çok sahip olmayı arzuladığı servetten ve şöhretten gelir.
Şibli Hazretleri, bir gün Hicaza gitmek için yola çıkar, yolu Bağdat'tan geçer.
O zamanın halifesi Harun Reşid, Şibli Hazretlerinin Bağdat'a geldiğini duyar. ''Biz mi ziyaretine gelelim yoksa o mu bizim sarayımıza şeref verir?'' diye haber gönderir.
Şibli Hazretleri, biz halifenin yanına geliriz der. Ve saraya gider.
Halife, Şibli Hazretlerine; ''Bana bir nasihat eder misiniz efendim'' der. Şibli Hazretleri de; ''Bana bir bardak su getirin'' der.
Halifeye; ''Eğer çölde susuz kalsanız, ölmek üzere olsanız, biri elinde bir bardak su ile çıkıp gelse, dese ki bu bir bardak suyu sana veririm ama servetinin yarısını isterim, verir misin?''
Halife düşünür ve elbette veririm der.
Şibli Hazretleri; ''Peki bu suyu içtin, çıkaramıyorsun ''vücudundan dışarı çıkmıyor, bir hastalık var'',
bir doktor gelse, ben o suyu dışarı çıkarırım fakat servetinin diğer yarısını isterim, verir misin?''
Harun Reşid düşünür ve elbette veririm der.
Şibli Hazretleri; ''O halde bir bardak su bile etmeyen servetine güvenme'' der.
Halife ağlamaya başlar.
Bana bir nasihat daha eder misiniz der.
Şibli Hazretleri; ''Siz suyun başındasınız, Allah'ü Te'ala Peygamber efendimizden beri akıp gelen bu İslamiyet suyunun bekçisi olmayı size nasip etti, bu suya pislik karıştırma, karıştırılmasına da müsaade etme, bid'at karıştırma onu tertemiz olarak koru.''
İslamda servetin, tahsilin, mevki veya makamın kişiyi avam sınıfına dahil olmaktan kurtaramadığını da hatırlayalım.
İslam'da servet; emanettir, bir yandan ibadet aracıdır, bir yandan da çetin bir imtihan sorusudur.
Şeyh Sadi Şirazi k.s. ihsan ve cömertlik hakkında şunları söyler:
''Suret geçici, mana kalıcıdır. Eğer aklın varsa manaya talip ol. İlimden, takvadan nasip almamış olanlar manadan kopuktur, yalnızca suretten ibarettirler. Kabirlerinde rahat yatıp uyuyanlar, yeryüzünde halkı rahat tutanlardır. Hayatta iken yapacağın tüm hayırları yap. Öldükten sonra kimse seninle, geçmişle ilgilenmez. Servetin bugün senin. Sen öldükten sonra elinden çıkacak.
Gönlünün perişan olmasını istemiyorsan hali perişan olanlara merhamet et. Hazinenin anahtarı senin elindeyken hayır işle, yarın anahtar başka ellere geçecek. Sen kendi azığını kendi elinle götür, çoluğundan çocuğundan sana fayda gelmez. Ahiret yolculuğunda azığını yanına alan kişi, bu dünyada hayır yapmış demektir. Kaşınacaksan kendi tırnağınla kaşın.
Gücün varsa şimdi iyilik yap. Yarın, gücüm varken niçin vermedim, diye elini ısırırsın.
Yoksulun ayıbını örtmeye çalış ki, Allah'ü Te'ala senin günahlarını örtsün, bağışlasın.
Kapına gelen fakiri küskün, gönlü kırık gönderme.
Bir gün sen de kapılara düşebilirsin. Başkasına muhtaç olmaktan korkan büyükler, ihtiyaç sahiplerini boş göndermez. Hastaları ara, onların hallerini sor.
Bir gün senin de başına gelecek olur. Acizlerin hüzünlü gönlünü rahatlat, acze düşeceğin günleri hatırla. Allah'ın seni dilenmekten korumuş olduğunu düşün, haline şükret, kapına gelip isteyeni kovma.''
***
Ölüm Anı:
İnsan, tevhid ehli olmak ve şirke düşmemek için şöyle düşünmeli;
''Şu el benim malım değil emanet.
Şu kolu gövdeme ben takmadım.
Bu gözleri de ben yapmış ve yüzüme yerleştirmiş değilim.
Bütün organlarım böyle.
Hepsi ilahi birer mucize ve Rahmani birer ihsan.
Bunların hiçbiri benim kendi malım değil.
Ölüm anına kadar bunları kullanacak ve kullanım şeklinden de imtihan olacağım.
Sonunda imtihan evrakını masaya bırakıp sınıftan ayrılan bir öğrenci gibi, bedenimi terk edip berzah alemine göçeceğim.''
Veysel Karani hazretleri insana ölümün ne kadar yakın olduğunu ifade etmek için; ''Ölümü, yattığında yastığının altında, kalktığında da karşında bil, ölümün her an insanın yanı başında olduğunu hatırla...
