SİYASETÇİ KARANLIKTA ISLIK ÇALMASIN
Elimde değil.
Kıskanıyorum.
Bisiklete binmek.
Rüzgârın saçlarımı uçurmasını.
Yalnızlığın, keyfine varmayı.
Marketin önünde durduğumda bisikleti, diğer bisikletlerin arasına park etmeyi.
Alış veriş arabasını iterek, birbirinden renkli ve albenisi olan rafların arasında dolaşmayı.
Sütü.
Kahveyi,
Meyveyi.
Eti,
Ekmeği
Ve de elimdeki listedekileri, raflardan arabaya atarak kasaya yönelmeyi.
Torbaları selenin önündeki çantaya koyarak eve koyulmayı.
Çok seviyorum.
Bunlar benim özgürlüğümün yaşamın anlamı gibi
Benim özlemim.
Ülke yöneticilerimizin de özlemi.
Cumhurbaşkanının.
Başbakanın.
Meclis Başkanının.
Bakanların.
Muhalefet liderleri de sanırım aynı özlemle yanıp tutuşuyor.
İsveç Cumhurbaşkanı gibi,
Norveç Başbakanı gibi halktan biri gibi,
Koruma ordusuna gerek duymadan,
Halkın içinde olmak.
Zor bir özlem.
Gerçekleşmesi zor bir rüya.
Öncelikle onlar,
Lüksü sevmiyor.
Dünyanın en pahalı arabaları yerine bisikleti tercih ediyor.
Alışverişini kendileri yapıyor.
Çoğu zaman, tarifeli uçak kullanıyor.
Ailesinin masraflarını devlete ödetmiyor.
Ki; istese de yapma şansı yok.
En küçük bir suiistimalde koltuğunu kaybeder.
Dahası hapse girer.
Ayrıca, halk arasında yürürken dikkat çekmez.
Çekse de kimse aldırış etmez.
Selfi çekelim diye ısrar etmez.
Bu ülkelerde refah seviyesi çok yüksek.
30 bin doların üzerinde.
Halk mutlu.
Doğal olarak da yöneticiler de mutlu.
Mutluluklar toplamı; ülke huzuru.
X
Mutlu arzuların yoğunlaştığı rüyaların yanında karabasanlar da var.
Yüreğiniz üzerine bir ağırlık çöker.
Kıpırdayamazsınız.
Soluk alamazsınız.
Etrafınız yüzlerce insanla çevrili.
Hepsi silahlı.
Koruma ordusu içine hapis olarak yürüyorsunuz.
Çevrenizde zırhlı araçlar.
Halkın arasına girmeniz mümkün değil.
Arabanız zırhlı.
Arabanın çevresinde sinyal kesici araçlar.
Karabasan ağırlaşıyor.
Zırhlı araba, koruma ordusu ile Meclise giderken uçaklar alçak uçuş yapıyor.
Herkes kaçışıyor.
Meclis üzerine bombalar atıyor.
Sokak aralarından çıkıyor.
Önüne çıkan arabaları ezerek ilerliyor.
Her yandan silah sesleri geliyor.
Karanlık bir anafor sizi dibe çekiyor....
X
21 yüzyılda darbe girişimi.
Meclisin bombalanması.
Cumhurbaşkanlığı sarayının füzeler ile korumaya alınması.
Koruma ordusunun artırılması.
Yarın ne olacak, sorusunun gündemden düşmemesi.
Halkın sokaklarda demokrasi nöbeti tutması.
Ülke insanını karanlıkta ıslık çalarak dolaşması.
X
Karabasandan kurtulunca;
İdamların konuşulmadığı.
Adalete siyasetin karışmadığı.
İş adamlarının soyguna bulaşmadığı.
Herkesin özgürce düşüncelerini ifade ettiği.
Medyanın güdümsüz olduğu.
İhalelerin yandaşlara değil, hak edenlere verildiği.
Cumhuriyet sisteminin taçlandırıldığı.
Dinin geçmişte olduğu gibi siyasetten uzak tutulduğu.
Kutsal kitabımız Kuranın miting alanlarında elde taşınmadığı.
Askerin aklına estikçe, demokrasiyi tatil etmediği.
Amerika ve Avrupa Birliği kapısında dilenci gibi dolaşılmadığı.
Sınırlarımızın düşmanla değil, dostla çevrildi.
Tarikatların devlet içine sızmadığı.
İngiltere'de olduğu gibi ülke yöneticisinin ve de parti liderlerinin başarısız olduklarında istifa ettikleri.
Siyasette liyakatin önde olduğu, yönetimin babadan oğula geçmediği,
Bir ülke hayali ile yaşıyorum.
Kan akmasın.
İnsanlarımız şehit olmasın.
Gelir dağılımı adil olsun.
X
Bu kadar istek yeni bir anafor yaratıyor.
Dünyam kararıp, dönmeye başlıyor.
Her dönüşte istekler törpüleniyor.
Ter içinde uyandığımda;
Dayak yemiş gibi yorgun olmaktan huzursuz oluyorum.
X
Ne yazık ki; dünyanın en güzel ülkesinde huzurlu uyku haram
