ORASI ŞİMDİ FUHUŞ YUVASI

Merter'i hepimiz biliriz.

Tekstilimiz oradan.

Kazağımız, gömleğimiz,

Kravatımızı, pantolonumuz eşofmanımız oradan.

Yani ticaretin kalbinin attığı yer.

Ucuz mal orada,

Nişantaşı'nda 250 liraya bulduğunuz bir ürünü,

Merter'de çok rahatlıkla beşte bir fiyatına edinebilirsiniz.

Bura esnafı da artık yılların deneyimlisi.

Babacanı var,

Gözü toku var,

Cimrisi var.

Özetle Merter, İstanbul'un şimdilerde kalbi gibi.

Yıllardır ticaretle uğrasan bu esnafımız,

Zaman içinde para da kazanmış.

Ticaret dernekleri kurmuşlar,

İşadamları birlikteliği kurmuşlar,

Birbirlerine destek de olmuşlar.

Neyse lafı uzatmayım…

Aşağıda yazacaklarımda,

İsim ve de şirket unvanı zikretmemeye çalışacağım.

Çünkü işin mahkemesi var.

Tehdidi var, itişi var, kakışı var.

İsmi bilinen,

Büyük bir inşaat şirketi bundan 5 yıl kadar önce,

Bölgede inşaat yapmak üzere bir yer satın alır.

Güzel de bir proje hazırlar.

Projenin altı dükkânlar,

Üstü bir odalı dairelerden ibaret,

OTEL projesi.

Bu daireler satılıp,

Sonra şirketin kendisi tarafından,

Otel olarak işletilecek.

Özetle küçücük olan bu dairelerden,

1500-2000 bin Dolara kadar aylık kira geliri elde edilecek.

Şu adı çok bilinen şirket bu projeyi hazırladıktan sonra,

Merter'in önde gelen,

Paralı esnafını işadamlarını toplar,

VE yukarıda anlattığım projeyi önlerini koyar.

Gelenlerin çoğu esnaf.

Pratik kafalı adamlar.

İşleri hesap kitap yapmak.

Kâğıdı kalemi ellerine alırlar.

Ve önlerine konulan imkânın, dairelerin çok getirili bir proje olduğuna karar verirler.

Parası pulu olan bu esnaf kardeşlerimiz,

Dairelere HÜCUM ederler.

Ve yüzlerce daire iki günde satılır.

Projeyi hazırlayan şirket açısından müthiş bir reklam.

Müthiş bir kar.

Para cepte.

Gel zaman git zaman,

İnşaat biter.

Malikler katlarının tapusunu alırlar.

Ama uzun süre otel, motel kira projelinden çıt çıkmaz.

Toplu halde,

İnşaat şirketini basarlar.

Proje ne oldu?

Diye sorarlar.

Aldıkları cevap ilginçtir;

"Biz size o sözü veren sahtekâr şirket çalışanlarını kovduk.

Öyle bir proje yok.

Başınızın çaresine bakın" derler

Öp babanı elini.

Lafı uzatmayayım.

Durumu gören,

Esnaflığın kafası çalışma açısından son noktasında olan,

Kayserili bir kardeşimiz;

"Siz yapmıyorsanız,

Bırakın biz yapalım der".

Şirketten;"TAMAM" yanıtını alır.

Hakikaten de güzel bir organizasyonla daire sahiplerini bir araya toplar.

Onlara durumu anlatır ve bu iş için onlardan onay alır.

Ve dediğini de yapar.

Daireler otel olarak işletilmeye,

Sahipleri de para kazanmaya başlar.

Her şey rayına girer, işler güzelleşir.

Vergilerini veriler, harçlarını verirler ve nezih bir topluluğa da hitap etmeye başlarlar.

Her şey düzene girmişken,

Tak kapı çalınır,

Belediye zabıtaları gelir;

"Durası ruhsatsız. Daireleri mühürlüyoruz" derler.

Öp babanı elini. Bir de bu eksikti.

Kayserili kardeşimiz ne yapar ne eder ruhsatı almaya çalışır,

Ancak birlikteliği sağlayamaz ve alamaz. Kendinin de işyerleri olduğundan,

İşlerinin aksadığını görür.

Ne yapayım?

Diye düşünürken,

Bir şekilde tanıştığı doğulu bir tanışı;

"Sen işi bana devret, ben belediyeyi hallederim" der.

Kardeşimiz de işi başından atmak için TAMAM der.

Ve sonuçta ne mi olur?

Söyleyeyim;

Şimdi o Merter'de ki büyük yapının otopark kısmında,

Telekızlar, Rus dilberler,

Uyuşturucu satıcıları

Eroinciler, esrarcılar,

Fink atıyor.

Otel olarak kullanılan dairelerin durumunu ise artık siz tahmin edin.

Ne YUVASI olduğunu!