Vatanım seni...
Yürek heves eder ve coşar serim,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Etrek, Gürgen yurdum, benim yerlerim,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Geyikli, ceylanlı boz koçlu dağlar,
Zirveden aşağı akan bulaklar,
Soğuk sulu, ter çimenli avlaklar,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Meyvesi hesapsız, bahçe ve bağlar,
Avı nihayetsiz, geniş avlaklar,
Yada düşer enfes, devranlı çağlar,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Çıplak da dayanır, ılık kışına,
Yazın türlü otlar, malı başına,
Yaylasında herkes çıkar dışına,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Belli olmaz asla, zengin mi fakir,
Herkesin varlığı kendine yeter,
Cefası az olur, eksen zer biter,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Şen şakrak, sıralı, ziynetli evler,
Cariye ödüllü namlı düğünler,
Yaşım durmaz akla gelince bunlar,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Senemleri ipek kumaş giyerler,
Katık edip şeker şerbet bal yerler,
Aşık maşuk olur, yanar sönerler,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Koç yiğitler gaza için çıkarlar,
Serdarları hep batıya bakarlar,
Bahadırlar dönmez, kale yıkarlar,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Hayf, abat iller hep berbat oldu,
Dostlar mahzun oldu, düşman şad oldu
Ayrıldılar dost yaranlar yad oldu,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Gavura dert midir müslüman zarı,
Ecdadı evlattan kıldılar ayrı,
Güzeldir kendine herkesin yeri,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Ettiler Yusuf’u Mısır’a sultan,
Dedi; ‘’Olsam yeğdir bir kul-ı Ken’an’’,
Yurdundan kalkmasın hiçbir müslüman,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Gönlümün huzuru, gözüm ruşeni,
Ben neyleyim, dostlar, onsuz bu canı,
Görür müyüm Seydi gibi cananı,
Gönül arzu eyler, vatanım seni!
Zelili, bu yurtta ıyş yok, heves yok,
Herkes öz derdinde, büyük yok, pes yok,
Düğün dernek, eğlence yok, meclis yok,
Gönül arzu eyler, vatanım seni
Türkmen şairi ZELİLİ...
