Selim Sırrı Paşa...

Asıl adı Selim olup, Sırrı mahlasını kullanmıştır.

Vidin kasabasında Balcı Kenanoğulları olarak anılmış bir aileye mensuptur.

Babası Seyyit Bey, annesi Pembe Hanım’dır. 1851 yılında Vidin’de doğmuştur. İptidai ve rüşti eğitimini Vidin’de yapmıştır.

Bu sırada babasını kaybetmiştir. Daha sonra Vidin hükümet dairesine katip olarak girmiş; bir süre sonra da Vidin’de vali bulunan Hakkı Paşa’nın maiyetinde İstanbul’a gelmiştir.

Onun yardımı ile eğitimini tamamlamış ve Hakkı Paşa’nın yeğeni Melek Hanım’la evlenmiştir.

Yeniden devlet hizmetine girerek Sivas ili mektupçuluğuna oradan da Sivas merkez mutasarrıflığına yükselmiştir.

Bu sırada uygulamaya giren bir kanunla Osmanlı Devleti’nin ilk Genel Yol İşleri Gezici Müfettişliği’ne atanmıştır.

Bu görevi sırasında Rumeli, Anadolu ve Suriye’de yapılan şosaları denetlemiş, yapımlarını sağlamıştır.

Gösterdiği başarı üzerine 1888’de İzmit mutasarrıflığına atanmıştır.

Selim Sırrı Paşa, Bayındırlık’tan yetiştiği için Kocaeli mutasarrıflığı sırasında yol yapım işlerine hız vermiştir. Göreve başlar başlamaz Ankara’ya doğru yapılmakta olan şosa bitmemiş olduğundan sancak içinde yol seferberliği ilan etmiştir.

35.000’den fazla köylüyle imece usulüyle bu yolları sona erdirmiştir.

İzmit Garı’ndan Taraklı’ya kadar olan 18 saat devam eden şose onun eseridir. Demiryolu boyunca sıralanan ve İzmit’in bir özelliği olan çınar ağaçlarını bu esnada diktirmiştir.

1894 yılında Fransız Koleji’nin yapımı sırasında kulesine Fransız bayrağı çekildiğinden bayrağı indirtmiş, inşaata engel olmuştur. Çarşıbaşı caddesisini daraltan duvarını yıktırmıştır.

Bu olay üzerine Fransız elçisinin şikayet ve müdahalesi ile görevinden alınmıştır. Uzun süre açıkta kalmış 1913 yılında Balkan Harbi sırasında iskan işlerini idareyle görevlendirilmiştir.

İlk milletvekili seçimlerinde bağımsız olarak İzmit’ten adaylığını koymuş ise de kazanamamıştır.

Son yıllarını Yukarı Pazar’da yaptırmış olduğu köşkünde geçirmiştir. 1924 yılında ölmüş, cenazesi Fevziye Camii yanına gömülmüştür. Daha sonra 1943 yılında kemikleri Namazgah Şehitliği’ne kaldırılmıştır.