KENDİNİ BEĞENMİŞ ADAM....

Çok iyi hatırlıyorum.  Çocukluğumda  ibadete  hevesli  idim.

Geceleri kalkar,   ibadetle  meşgul  olurdum.  Bir  gece  babamla  oturmuş,   gözümü  bütün  gece  yummamış  ve  kırpmamıştım.

Kur'anı Kerimi  kucağımda  tutuyordum,   ev  halkı  uykuya  dalmışlardı.

Babama  dedim ki:  Ne  olurdu  bunlardan  biri  kalkıpda  Allah  yolunda  iki  rekat  namaz  kılsaydı. Ölü gibi  uyuyorlar.

Babam  şu  cevab-ı  verdi:

'' Canım  oğlum!  Keşke  sende  uyusaydında  onların  gıybetini  yapmasaydın...''

Kendini  beğenmiş  adam,   gururu  gözüne  perde  olduğundan  kendisinden  başkasını  göremez.

Eğer  Hak  tealayı   görecek  bir  göze  nail  olaydı,   kendinden  daha  aciz  bir  kimse  göremezdi.

Büyüklerden  birini  bir  mahfelde  mübağalı  bir  şekilde  medhediyorlarmış.  Adam  başını  kaldırarak  demiş  ki;  Ben  kendimi  tanır  ve  nasıl  bir  insan 

olduğumu  ben  kendim  bilirim. 

ŞİİR:

Ey  benim  iyi  taraflarımı  sayıp  döken  insan!  Evet  öyle  görünüyorum,   lakin  iç  yüzümü  bilemezsin''.

KIT'A:

Ben herkesin  nazarında  güzel  görünürüm.  Fakat  iç  yüzümün  habisliğinden  utanıp  başımı  yere  eğiyorum. 

Halk,   tavus  kuşunu  tüyleri  güzeldir  süslüdür,   rengarenktir  diye  beğenirler ama   o,   ayağının  çirkinliğinden dolayı  utanır.

İlahi  bize  görünür  ve  saklanırsın.  Ateşimizi  yakar,   tutuşturur  ve  keskin  kılar  harlandırır  kendi  kıymetini  artırır  yükseltirsin.

BİR  HADİS:

Kabir,    ahirete  giden  yoldaki  konaklama  yerlerinden  ilkidir.Kişi  ondan  sağ  selim  kurtulursa  sonrası  daha  kolay  olur. Eğer kurtulamazsa ondan sonrası  daha çetin  olur.(Tirmizi)