CEHALET VE ELEŞTİRİ ÜZERİNE

Bir ülke için en büyük düşman 'cehalet'

Ülkemizde tiyatro sadece büyük şehirlerimizde var mesela 

Sayıları da 3-5’i geçmez

Küçük yerlerde yok bile 

Mevcut tiyatrolar da özgür oyun sergilemek,

Hele hele yönetenleri eleştirmek mümkün değil

Bırakın tiyatroyu,

Yönetenlerin mizaha dahi tahammülü yok

Eleştiriye tahammülü olmayan, muhalefetsiz bir yönetim isteyenden ne beklenebilir ki?

Eleştiri olmadan nasıl geri dönüt alacaksın?

Yaptığın politikanın berbatlığını, işe yaramadığını birilerinin sana söylemesini hazmademiyorsun bile! 

Yazarlar tenkitte bulunurken  iki kere düşünmek zorunda mesela 

İki kere düşünmedi mi

Aksi halini sizler düşününüz 

Pozitif ilimler  geriye atılmamalı mesela 

Tarikatların , tekkelerin, cemaatlerin durumuna değinmek bile istemiyorum.

Bilim adamları, cemaat liderlerinden daha fazla hürmet görmeli diye de düşünmeden edemiyorum!

Ülkemiz insanını, pozitif bilimden soyutlamanın,

Bir 'öcü' imiş  gibi göstermenin anlamı nedir?

Neden mantığın, düşüncenin, gözle  görünüp, elle tutulan mutlak gerçeklerin üzeri bu kadar örtülüyor?

Soyut kavramlar üzerine kurulmaya çalışılan düzen,

Duygusal ve inanç sömürüleri üzerinden sağlanmaya çalışılan rant sistemi! 

Bu politikaların ne kadar da işe yaramaz olduğunun  göstergesi değil midir?

Sonuç olarak; 

Önce iğneyi kendimize, çuvaldızı başkasına batırmak gerekmez mi?