Müslümanlar arasında ahlakın esası, İslam dinidir.
Ahlaki faziletlerin bütün halk arasında yayılmasına sebep olan da şeriattir, dinimizin hükümleridir. İslam dininde vazife ve ahlak kaideleri dini emirler ile iç içedir; ahlak ile din adeta tektir.
Lisanın ameli olan ''La ilahe illallah'' kelimesini söylemek nasıl imanın kemalinden mühim bir cüz ise insanların insanların geçtikleri yolları eziyet verecek bir şeyi mesela bir taş parçasını kaldırıp bir kenara atmakta imanın kemalinden bir cüzdür.
Bir müslüman namazını, orucunu, zekatını haccını nasıl dini bir vazife olarak bilip yapıyorsa sihhatini muhafaza etmeyi, ailesini helal yoldan geçindirmeyi insanlara güler yüz göstermeyi de birer dini vazife bilmelidir. İnsan öldürmek, içki içmek, kumar oynamak zina, iftira ve başkasının malını gasp etmek nasıl günah ise, gıybet etmek malayani konuşmak sıhhata zararlı bir şey yemek içmek edep ve terbiyeye uymayan hal ve hareketlerde günahtır.
İslam dinini i bir insana, Yalnız Allahu Tealaya karşı mükellef olduğunu olduğu vazifeleri öğretmekle kalmıyor, maddi ve manevi hayatın diğer bir tabirle din ve dünyamızın her türlü inceliğini de öğretiyor. Namazı ve orucu emrettiği gibi insanlara karşı daima adil olmayı hak sahibinin hakkını vermeyi yerine getirmeyi ve benzeri hususları da emretmiştir ki bunlarsaymakla bitmez.
Bu kaideleri yerine getirmekte dini vazifelerimizin mühim bir esasıdır.
Dinimizde aile fertlerinin komşuların, arkadaşların birbirlerine karşı hak hak ve vazifeleri bütün incelikleriyle açıklanmış ve bütün müslümanların arasında hakiki bir kardeşlik tesis edilmiştir.
Müslümanlar, dini emirlere çok iyi sarıldıkları devirlerde pek şaşalı bir medeniyet ile insanlık alemine hizmet etmişlerdir.
Dini ve ahlaki kaideleri ihmal etmeyi bırakıp onlara karşı takındıkları lakayt tavrından vazgeçip yine onlara sımsıkı sarılıyorsa insanlık alemine daha çok hizmet edebilirler.
BİR HADİS: Resulullah sav Efendimiz şöyle buyurdular: Kıyamet günü, müminin mizanında güzel ahlaktan daha ağır hiçbir şey yoktur.
Muhakkak Allahu Teala çirkin işler yapan çirkin sözler söyleyen kimseyi sevmez. ( Tirmizi)
