Tacizade Cafer...

Osmanlı divan şairi ve münşi. 

Divan nesrindeki ustalığıyla tanınmıştır.

Amasya'da doğdu, 18 Ağustos 1515'de İstanbul' da öldü. 

II.Bayezid dönemi defterdarlanndan Taci Bey'in oğlu,  

ünlü münşi Tacizade Sadi Çelebi'nin kardeşidir.

Babasının gözetiminde iyi bir öğrenim gördü. 

Hocazade Muslihiddin, Hatibzade Muhiddin,  

Kestel-li Muslihiddin Mustafa gibi dönemin önemli bilim adamlarından ders gördü. 

Hacı Hüseyinzade'den mülazemet rüusu aldı. 

Amasyalı hattat Şeyh Hamdullah'dan hat sanatını öğrendi. 

İlk önce Simav'da mü­derrislik ve kadılık yaptı. 

Ardından günde 50 akçeyle İstanbul'da Mahmud Paşa medresesine atandı. 

Kısa bir süre sonra, 1497'de Divan-ı Hümayun nişancılığı­na getirildi.

Görevindeki başarısıyla II.Bayezid'in dikkatini çekti ve paşa unvanı aldı. 

II.Bayezid'in saltanatının son yıllarındaki şehzadeler olayında,  

Şeh­zade Ahmed'in tahta geçmesi için çalıştı. 

Bu nedenle Selim'in padişah olmasını isteyen yeniçerilerin düş­manlığını kazandı. 

Evi ve malları yağma edilerek görevinden alındı.

1512'de I.Selim Yavuz tahta geçtikten sonra Cafer Çelebi'ye İstanbul yakınlarındaki bazı kasabaların kadılığı verildi. 

Sonra yeniden nişancılığa atandı. 

İran seferine çıkıldığı sırada I.İsmail'e ''Şah İsmail'' gönderilen Farsça mektupların bazılarını,  

Çaldıran savaşı zaferle bittikten sonra da her tarafa yollanan fetih nameleri 

Cafer Çelebi kaleme aldı.

I. Selim savaş sırasında I.İsmail'in tutsak düşen karısı Taçlı Hanım'ı,  

Cafer Çelebi'ye nikahladı. 

Ordu sefer dönüşünde Pasinler ovasında kışladı. 

Cafer Çelebi, 13 Ekim 1514'de burada Anadolu Kazaskerliği'ne atandı. 

Kışı, padişahla birlikte Amasya'da geçirdi. 

Cafer Çelebi, İstanbul'a dönüldükten sonra Çaldıran savaşının ar­dından Karabağ'da kışlamak için ayak dirediği,  

askeri ayaklanmaya kışkırtanlar arasında bulunduğu yolun­da 

I.Selim'e ihbar edildi.

Padişahın "İslam askerini isyana sürükleyen adamın cezası nedir.." sorusuna, Cafer Çelebi "sabit olursa idamdır", yanıtını verdi. 

Ayrıca suçsuzluğunu ileri sürdüyse de 18 Ağustos 1515'de İstanbul'da idam edildi. 

"Ah gitti bu cihandan Cafer" ''Hicri 921'' mısraı ölümüne düşürülen tarihtir.

***

Ya Muhammed: 

Medet mürüvvet dedim dergahan düştüm

Ya Muhammed veladetin aşkına

Aşkın ateşiyle yandım tutuştum

Ya Muhammed mübüvvetin aşkına

***

Senin gül cemalin yarama merhem

Alem düşmen olsa hiç çekmezem gam

Senden ayrılırsam ben kime gidem

Ya Muhammed mürüvvetin aşkına

***

Günahkar asiyim çoktur noksanım

Kurtar fakirini nebi müşnanım

Senin yollarına haki yeksanım

Ya Muhammed adaletin aşkına

***

Mücrimim boynuma taktım urganı

Lütfeyle kapunda kul eyle beni

Olur, elbet cömertlerin ihsanı

Ya Muhammed şehavetin aşkına

***

Elestü gününde vardır ikrarım

Dönmezem ahdımdan yoktur tekrarım

Tükenmez feryadım ahile zarım

Ya Muhammed kemaletin aşkına

***

Ciğerim sızlıyor gözyaşım alkan

Yalan değil sözüm sevdiğim inan

Fedadır yoluna hem baş hemde can

Ya Muhammed merhametin aşkına

***

Rahmeyle halime gayet zebunum

Yüz sürdüm eşiğen hemde  düşkünüm

Red edersen beni kararır günüm

Ya Muhammed hidayetin aşkına

***

Yalvaranı kovmak düşmez şanına

Rahimsin bakmazsın kul isyanına

Kara yüzüm sürsem asi tanıma

Ya Muhammed kemaletin aşkına

***

Yevmi kıyamette ol sen bize yar

Vaz geçmezsem senden, olsamda berdar

Bi hakkı Fatima Haydarı kerrar

Ya Muhammed muhabbetin aşkına

***

Sevgi muhabbetin çıkmıyor canda

Namaz niyazımsın iki cihanda

Utandırma beni ulu divanda

Ya Muhammed hakikatin aşkına

***

Cafer'in haline eyleme merhamet

Sensin alemlere deryayı rahmet

Göster cemalini istemem cennet

Ya Muhammed şefaatin aşkına

***

Biz Muhammedi böyle severiz,  

siz de Muhammedi sevdiğinizi bir söyleyin de biz dinleyelim dediğinde 

Albay ayağa kalkarak,   

Cafer baba'nın yanına kadar geldi ve yanaklarından öperek teşekkür etti.