ŞEYH SADİ'DEN HİKAYE- GÜLİSTAN

Şeyhlerden birine derdimi anlattım ve dedimki: falanca adam benim hakkında fenadır, diye şahadette bulunmuş.

Şeyh dediki: (sen iyiliğin ile onu utandır)

NAZIM

Sen iyi harekette bulunda, suiniyet sahibi kimse senin hakkında fena söylemeye vesile elde edemesin ve fırsat bulamasın.

Çalgı doğru, düzgün ise çalgıcı akord etmek için onun kulağını büker mi?

Şam şeyhlerinden birine, ( tasavvufun gerçeği nedir ? diye sormuşlar.) şeyh şu cevabı verdi: vakti ile dünyada birtakım insanlar vardı. Zahiren dağınık , fakat manaca toplu ve batınen mükemmel kişilerdi.

Şimdi ise zahiren toplu ve mükemmel, fakat batınen perişandırlar. İşte tasavvuf denilen şey, o eski adamların halleridir; bugünkülerin değil.

KIT'A

Gönlün heran biryerlere kayıyorsa yalnız da olsa bir safa göremezsin. Malın, mevkiin, ticaretin, ziyaretin olsa da, gönlün Allah ile olduktan sonra halvette sayılırsın.

HİKAYE

Aklımda kalmış. Bir gece bir kervanla sabaha kadar yol gittik sabaha doğru küçük bir orman kenarında uyuduk. İçimizde Allahu taalaya sevgi ve bağlılığında dolayı cezbeye tutulmuş kendinden geçmiş birisi vardı. Seher vakti bir nara atarak çöllere doğru gitti bir nefes bile durup dinlenmedi. Gündüz olunca bir ara kendisine, bu ne haldir? diye sordu. 

Dediki: kulak verdim, baktım ki bülbüller ağaçta ve keklikler dağda ötüyorlar; kurbağalar suda ve canavarlar ormanda bağrışıp duruyorlar baktım, düşündüm. Onlar böylelikle Allahı anarken benim uyumam ve susmam yakışıksız bir hareket olur. Bu gaflet etmek demektir benim için.İşte bu bakımdan, bende uyumadım, feryat ettim.

KIT'A

Dün gece bir kuş sabaha kadar inledi durdu. Onun bu inleyişi benim aklımı, fkrimi, sabrımı, aldı, alt üst etti. Onun için kendimden geçerek bir çığlık kopardım benim samimi dostlarımdan biri meğerse işitmiş, dediki: bir kuş sesinin sana bu kadar tesir edeceğine inanmam şu cevabı verdi: 

( kuşlar Allah'ı ansınlarda ben susayım da bu insanlık değildir.)