İbn. Ömer'in ağzından...

Üç kişinin kurtuluş vesilesi.

Resulullah aleyhissalâtu vesselâm şöyle buyurdu: ''Sizden önceki ümmetlerden yaşayanlardan üç kişi yola çıktılar. Akşam olunca, geceleme ihtiyacı onları bir mağaraya sığındılar ve mağaraya girdiler. Fakat birden dağdan kayan bir taş yuvarlanıp, mağaranın ağzını üzerlerine kapadı.''

Aralarında birbirlerine:

Sizi bu kayadan, salih amellerinizi şefaatçı kılarak Allah'a yapacağınız duâlar kurtarabilir!, dediler.

Bunun üzerine birincisi şöyle dedi:

''Benim yaşli ve kocamış annem ve babam vardı. Ben onları çok kollar, akşam olunca onlardan önce ne ailemden ne de hayvanlarımdan hiçbirine yedirip içirmezdim. Bir gün ağaç arama işi beni uzaklara attı. Eve döndüğümde ikisi de uyumuştu. O'nlar için sütlerini sağdım. Hâlâ uyumakta idiler. Onlardan önce aileme ve hayvanlarıma yiyecek vermeyi uygun bulmadım, onları uyandırmaya da kıyamadım. Geciktiğim için çocuklar ayaklarımın arasında kıvranıyorlardı. Ben ise, süt kapları elimde, onların uyanmalarını bekliyordum. Tâki şafak sökünceye kadar böyle bekledim.

''Ey Allahım! Bunu senin rızan için yaptığımı biliyorsan, bizim yolumuzu kapayan şu taştan bizi kurtar!''

Taş bir miktar açildi. Ama çıkacakları kadar değildi.

İkinci şahıs şöyle dedi:

Ey Allahım! ''Benim bir amca kızım vardı. O'nu herkesten çok seviyordum. Onu almak istedim. Ama bana yüz vermedi. Fakat gün geldi kıtlığa uğradı, bana başvurmak zorunda kaldı. O'na, kendisini bana teslim etmesi mukabilinde yüz yirmi dinar para verdim; kabul etti. Arzuma nail olacağım sırada:

''Allah'ın mührünü, gayr-ı meşrû olarak bozman sana haramdır!'' dedi.

Ben de ona temasta bulunmaktan kaçındım ve insanlar arasında en çok sevdiğim kimse olduğu halde onu serbest bıraktım. Verdiğim altınları da ona bıraktım.

''Ey Allahım, eğer bunları senin rızan için yapmışsam, bizi bu sıkıntıdan kurtar.''

Kaya biraz daha açıldı. Ancak onlar çıkabilecek kadar açılmadı.

Üçüncü şahıs dedi ki:

Ey Allahım, ''ben işçiler çalıştırıyordum. Ücretlerini de derhal veriyordum. Ancak bir tanesi ücretini almadan gitti. Ben de o'nun parasını onun adına işletip kâr ettirdim. Öyle ki çok malı oldu. Adam yıllar sonra çıkageldi ve:

Ey Abdullah! Bana olan borcunu öde! dedi. Ben de:

Bütün şu gördüğün sığır, davar, deve ve köleler senindir. Git bunları al götür! dedim. Adam:

''Ey Abdullah, benimle alay etme!'' dedi. Ben tekrar:

Ben kesinlikle seninle alay etmiyorum. Git hepsini al götür!, diye tekrar ettim. Adam hepsini aldı götürdü.

''Ey Allahım, eğer bunu senin rızan için yaptıysam, bize şu halden kurtuluş nasip et!'' dedi.

Nihayet kaya açıldı ve mağaradan çıkıp yollarına devam ettiler.

İşte Allah rızası için yapılan ameller, insanları böyle kurtarır.

R.Salihin.