Said Bin Amir...

Saîd bin Âmir, Yermük savaşından sonra Abbâs bin Ganem'den boşalan Humus vâliliğine ta'yin edildi. Vâli olmak istemiyordu, ancak Hz. Ömer'in emrine itâ'at ederek, Humus'a geldi.Vâlilik görevine çok dikkatli ve âdil hareket eden Hz. Said, fakir bir hayat yaşadı.

Herkes onun hayatına, hayret ediyordu. Hz.Ömer, Şam'a geldiği zaman, oradan Humus'a geçti. Humus'ta fakirlerin bir listesinin çıkarılmasını isteyen Ömer, fakirlerin içerisinde; Saîd bin Âmir'in ismini görünce çok şaşırdı. Listeyi hazırlayanlara sordu:''Saîd bin Âmir'i niçin listeye yazdınız?'' Cevap; Vâlimiz fakirdir, devamlı "Rüşvet alan da veren de Cehennemdedir, " hadîsi'ni okur ve en küçük bir hediyeyi kabûl etmez. Ömer, Saîd bin Âmir'e bin dirhem tahsis etti. Hz.Saîd, bin dirhem ile hanımına geldi ve dedi ki: ''Hz.Ömer bize şu gördüğün bin dirhemi göndermiş.- Ondan bir miktar parayla yiyecek ve katık alıp, kalanını saklayalım, ileride lâzım olur.'' Saîd, hanımına şöyle dedi: ''Ben bundan çok daha iyisini sana söyleyeyim mi? Biz bu malı çok iyi bir şekilde kullanacak, işletecek bir kimseye ortaklığa verelim.'' O'nun kâr ve gelirinden de yeriz.Hanımı, razı oldu:''Peki, öyle olsun.'' Saîd bin Âmir, bu parayla yiyecekler, iki deve, iki köle satın aldı.Köleleri azâd ederek, hürriyetine kavuşturdu. Aldıklarını Humus'taki fakirlere ve ihtiyaç sahiplerine dağıttı.Kendine çok az birşey dışında birşey kalmadı.Bir müddet sonra hanımı kendisine dedi ki:''Malı ortaklığa verdiğin kimseden paranın kârını al ve onunla şunları şunları satın al. Saîd, sustu. Ertesi gün evine döndüğü zaman istedikleri şey olmayınca hanımı aynı istekleri yine tekrarladı.'' Said, yine sustu. Birgün sonra hanımı hâlleri ve sözleri ile Hz.Saîd'i çok üzdü. Said, ertesi gün eve hiç gelmedi. Akrabalarından birisi hanımına gelerek dedi ki:''Sana ne oluyor ki kocana eziyet ediyorsun. O malının tamamını fakirlere dağıttı.'' Hayırları terkedemem

Kadın üzüldü ve ağladı. Sonra Said geldi ve şöyle buyurdu:''Allah'ü Te'âlâ'nın râzı olduğu birşey, dünya ve dünyanın içindeki her şeyden daha kıymetlidir.'' Eğer Allah'ü Te'âlâ'nın râzı olduğu iyilik, hayırlardan birisi gökyüzüne lâmba gibi asılsaydı, onun nûru, yeryüzünü aydınlatır ve onun parlaklığı yanında güneş sönük kalırdı.İşte seni bu iyilikler için terkeder, senden ayrılırım. Fakat senin için bu hayırları ve iyilikleri terkedemem. Her hal üzere hayır ve hasenat yaparım...Fakirlik ve sıkıntı içinde olduğu hâlde, parayı kendisi için harcamadığını soranlara şöyle buyurdu:''Resûl aleyhisselâm'dan işittim buyurdular ki: ''Ümmetimin fakirleri zenginlerinden beşyüz sene önce Cennete girerler.'' Zenginlerden biri kendini onların arasına atar ve Cennete girmek ister. Melek onun elini tutar, fakirler arasından çıkarır ve, "bekle, henüz senin Cennete girme zamanın gelmedi" der.Beşyüz sene onu kıyâmetin kızgın sıcağında hesap yerinde tutarlar. Malının hesâbını verir, sonra Cennete girer.Humus vâlisi, Saîd bin Âmir, Müslüman, gayri müslim herkes tarafından çok sevilirdi.Hz.Ömer, Saîd bin Âmir hazretlerinin, herkes tarafından çok sevilen bir kimse olduğunu öğrenince Humuslulardan bir cemâ'ata sordu:''Peki vâlinin hiç kusuru yok mudur?'' Onlar da ba'zı kusurları olduğunu söyleyip dört tanesini zikrettiler. Bunun üzerine Ömer, Saîd'ı hemen Medîne-i Münevvereye çağırdı ve aralarında şu konuşma geçti:

Aslı nedir?

Yâ Saîd, senin ba'zı kusurların varmış. Bunların aslı nedir? Vazîfene sabah namazından hemen sonra değil, kuşluk vakti geliyormuşsun. Geceleri insanlar içerisine hiç çıkmaz, görünmezmişsin. Haftada bir gün evine çekilir hiç kimseyi kabûl etmezmişsin. Ashâb-ı kirâmdan, Hubeyb hazretlerinin şehîd edildiği söylenince bayılıyor, kendinden geçiyormuşsun.Bunun üzerine Saîd, şu cevâbı verdi:

''Yâ Emir-el mü'minin! Anlatılanlar doğru. Şimdi bunları sana izâh edeyim:

1-Vazîfeme ancak kuşluk vakti, gelebiliyorum. Çünkü hanımım hastadır.Evde bütün hizmetleri kendim yapıyorum.Hamur yoğurur, ondan ekmek yapar, pişirir, abdest alır öyle çıkarım. Geç kalışım bundandır.

2-Geceleri insanların içerisinde görünmeyişimin sebebi; gündüzleri halkın hizmetleriyle meşgul olurum. Geceleri de Allah'ü Te'âlâ'ya hizmet ve kulluk için ayırdım. Böylece gündüzleri yaptığım işlerin, verdiğim hükümlerin muhâsebesini yapar, yanlış kararlarım varsa düzeltirim.

3-Haftada bir gün evime çekilip hiç kimse ile görüşmememin sebebi, başka giyecek elbisem olmadığından, yıkadığım elbiselerim kuruyuncaya kadar kimseyi kabûl edemiyorum.

4-Hubeyb'in şehâdetini hatırlayınca bayılmamın sebebi anlatılacak şey değildir. Çünkü Mekke müşrikleri Hubeyb'i asarlarken yanlarında idim.Belki mâni olabilirdim, fakat o zaman henüz îmân etmemiştim.Seyirci kaldım. O'nun gösterdiği cesâret ve celâdeti hatırladıkça, ne kadar kuvvetli bir îmâna sahip olduğunu daha iyi anlıyorum.

Bunun üzerine Ömer:

''Yâ Saîd, Allah'ü Te'âlâ'nın korkusu seni ne kadar yüceltmiş, millete faydalı hâle getirmiş, '' dedi ve gözyaşı döküp ağladı.

O, halkının dert ortağı idi. Kendisi Ashâb-ı kirâm'dan olup, 641yılında vefât etti.