Ben siftah ettim...

Fatih Sultan Mehmed Han bir gün yiyecek maddelerinin kalitesini ve narh durumunu kontrol etmek gayesiyle kıyafet değiştirip çarşıya çıktı.

Bir dükkana girip selam verdikten sonra;

''Yarım batman yağ, yarım batman peynir ve yarım batman bal veresiz!'' dedi.

Dükkan sahibi yarım batman yağı tartıp parasını hesap ettikten sonra;

''Ağam, sair isteklerinizi de karşı komşudan alasız. Zira onun malı hem daha yeğdir, hem de siftah etmedi, '' dedi.

Padişah ikinci dükkana varıp oradan da yarım batman peynir alınca, bu dükkan sahibi de;

''Allah'a şükürler olsun siftahımı ettim.

Hem de çocuklarımın nafakasını çıkardım.

Bundan sonrası kardır.

Diğer isteklerinizi de komşumdan alasız.

O daha siftah etmedi, deyince Fatih Sultan Mehmed Han;

''Bu milletteki ahlaki istikamet yok mu, ona dünyaları fethettirir.

Milletin ahlak-ı safiyetine halel getirenleri Allah kahretsin, '' dedi.

***

Benim gözüm göreceklerini gördü:

18 Mart 1915 günü. İngiliz donanması en büyük savaş gemileriyle Çanakkale boğazını geçmek için zorluyor, yoğun topçu ateşi ile boğazın iki tarafındaki Osmanlı tabyalarını hallaç pamuğu gibi atıyordu.

O gün Boğaz tabyaları arasında en çok iş gören ve en çok hasara uğrayan Rumeli Mecidiyesi Bataryası oldu.

Sabahtan beri muharebenin en şiddetli anlarında dahi iki sahil arasında gidip gelmekten çekinmemiş olan Müstahkem Mevki Komutanı Cevat Paşa, tabyanın feci durumunu haber aldığı zaman yine motora atlayıp Çimenlik İskelesi'nden karşı sahile hareket etti.

Cephaneliği berhava olan tabyanın durumu hazindi. İstihkam yıkıntıları arasında dolaşmakta olduğu sırada bir ağacın altına uzanmış olan bir askerin hali dikkatini çekti ve yanına gidip:

Ne var evlat ?diye sordu.

Nefer hemen yerinden fırlayıp esas duruş vaziyeti aldı.

Çünkü sesi tanımıştı. Ama gözleri başka tarafa bakıyordu.

Gözlerine bir şey mi oldu oğlum?

O zaman nefer tok sesiyle:

Üzülmeyin efendim, benim gözlerim göreceğini gördü, diye cevap verdi.

Evet, düşman gemilerine tam isabet kaydedilmiş ve ''Ocean'' destroyeri hareket edemez hale getirilmişti. Fakat düşman mermilerinden birinin isabetiyle bu kahraman asker gözlerini kaybetmişti.

Cevat Paşa sessiz sessiz ağlıyordu.

***

Benim peygamberim beni kurtarır:

Oruç Reis esir edilmişti.

Bir süre zindanda kaldıktan sonra çıkartılarak bir gemide küreğe çakıldı.

Papazlar ve Şövalyeler, İtalyanca, Rumca ve İspanyolca bilen ve sözü sohbeti yerinde plan Oruç Reis ile konuşmaktan zevk alırlardı.

Şövalyeler ona karşı hürmet duyuyorlardı.

Sohbet sırasında ona;

''Ey Osmanlı! Sen güzel sözlü bir kişisin.

Bizim lisanımızı da fevkalade konuşuyorsun. Müslümanlıkta ne buldun?

Gel bizim dinimize geç! Adı sanı belli bir adam olursun.

Büyük bir şövalye kaptan yaparız seni, '' dediler.

Oruç Reis;

''Kafirlerin iyiliği bu mudur? Dinimden dönüp hükümdar olmaktansa müslüman esir kalmayı tercih ederim.

Şu duvarlardaki resimleri elinizle dizersiniz ve onlara taparsınız.

Şimdi onları ateşe atsalar veya çölde bir kuyuya bıraksalar, veyahut balta ile pare pare eyleseler, kendilerini kurtarıp halas etmeye kadir değildirler, '' dedi.

Şövalyeler:

''Görelim senin Peygamberin neyler, işte halin malum, '' dediler.

Benim Peygamberim iki cihan fahridir.

Bütün evliya ve enbiya ondan şefaat umar.

Hepsine şefaati o eder.

Hak Te'ala'nın avni ve inayeti ile gelip beni buradan kurtaracaktır, '' dedi.

Şövalyeler gülerek;

''Hele sen küreği çekmeğe devam et. Bu hava ile gönlünü hoş tut. Peygamberin seni kürek mahkumiyetinden kurtarsın, '' dediler.

Aradan zaman geçti.

Bir gün kürek çektiği gemi şiddetli bir fırtınaya yakalandı.

Dalgaların arasında ceviz kabuğu gibi sürükleniyordu. Bu hengamede Oruç Reis'in zincirleri de koptu ve kendisini denize bıraktı.

Dalgalarla bir müddet boğuştuktan sonra sahile ulaştı.